Adı vuslat başka bir şey değil inan! Sensizlikten kaynaklanan yoksunluk nöbetlerimde tek düşündüğüm şey sen! Sen ve senin güzel adın…
Şairin de dediği gibi “Hatırlama çalışıyorum”. Yüzüne odaklanıyorum. Bir an yakalayıp çıkarıyorum düşünselimden. Ama yok! Sisler çöküyor, siliniyor çehren gözlerimin önünden. Beynim sanki bana oyun oynuyor. Aklımı yitiriyorum! Hayır! Hayır, şimdi anlıyorum yüzün siliniyor ama yerine her şey geliyor. Artık biliyorum her şey sensin, her şey seninle güzel…
Bekliyorum. Uğraşıyor, koşuşturuyor, soluk soluğa kalıyorum hayatta… Durup bir derin nefes alıp, dürtüyorum kalbimde ki yerini. Hala zorlanıyor, tıkanıyorum. Rahatlıyorum. Biliyorum ki sen ordasın. Her gittim yerde, her gördüğüm şeyde. Gözümsün, görüyorsun; elimsin, dokunuyorsun…
Dedim ya bekliyorum. Bir vuslat gözcüsü oldum zamanı süzüyorum. Çok yavaşmış sanki bu kum taneleri. Ama olsun! Ben seni içimde yaşıyorum…
Karışık gibi gözüken ama samimi dille,akıcı bir şekilde ele alınmış iyi bir yazıt.
YanıtlaSil